***

Szedł,

wokół rozlewała się noc,

a On, wsłuchany w ciszę świata

myślami wybiegał w przyszłość

daleko, poza czas

wiedział, co to samotność,

zbyt dobrze wiedział,

chciał zapomnieć...

Nagle poczuł na sobie czyjś wzrok,

nie mógł uwierzyć,

przecież przed chwilą był tu sam

odwrócił głowę...

serce zamarło mu z przerażenia

Chciał uciekać, ale nie miał dokąd.

Powstrzymywany przez Nieznajomego

zrobił nieśmiały krok do przodu

i spadł...

w bezdenną, czarną jak atrament przepaść

Nie zdążył nikomu okazać swych uczuć

Już na zawsze był sam...